با دیدن پست پایان از مهندس زلقی واقعا افسوس خوردم . از خدای بزرگ خواستار سلامتی و رفع کسالت شما هستم آقای مهندس...
روزی که همکاری رو با شما شروع کردم خیلی از شما نمی دونستم و دریغ که به خاطر مشغله ی فراوان اکنون هم مفتخر به آشنایی زیاد شما نشدم ولی خاطرات شیرینی از شما در ذهن من نقش بسته.متانت و آرامش شما ستودنی است...
حقا که در این زمانه وجود افرادی همچون شما که بدون هیچ چشم داشت مادی هر چه می توانستید برای جوانان دیگر در طبق اخلاص گذاشتید بسیار نادر است.
این بنده حقیر سعی خواهم کرد ادامه دهنده وبلاگ باشم اما هرروز منتظر بازگشت شما خواهم بود...
دوست کوچکتان
ولایتی