تشخیص سنگ شناسی مارن و شیل با استفاده از داده های چاه پیمایی

نمودار پرتو گاما بهترین نوع نموداری است که می تواند با اندازه گیری مقدار اکتیویته طبقات، وجود لایه های مارنی و شیلی را نشان دهد.  مارن و شیل به علت اینکه دارای مقدار زیادی ترکیبات ارگانیک هستند و رادیواکتیویته بالایی دارند.بنابر این مقدار پرتو گاما بیش از SOAPI می باشد، امکان وجود لایه های مارن وشیل می باشد مشروط بر اینکه در این عمق نمودار CNL نزدیک یا حدود 30% تخلخل را نشان دهد و بخصوص لترولاگ های Deep و Shallow  آن دارای ارزش خیلی کم و هر دو تقریبا یک ارزش را داشته باشد.
طبقات مارنی و شیلی دارای خلل و فرج خیلی زیادی هستند ولی چون منافذ آنها فوق العاده کوچک است و مرتب نیستند.نفوذ پذیری آنها خیلی کم می باشد، از طرفی در موقع تشکیل و رسوبگذاری لایه مقداری آب در داخل منافذ انها وجود داشته که چون منافذ خیلی کوچک بوده اند هیدروکربن ها نتوانسته اند جانشین آنها شوند، بنابراین طبقات مارن و شیل همیشه حاوی مقداری آب اولیه هستند، لذا در منحنیDeep و Shallow آنها همیشه ارزش خیلی کم دارند و هر دو باید کم و بیش یکسان باشند.
 گاهی در یک طبقه مورد مطالعه با وجود اینکه مارن و شیل وجود ندارد، نمودار پرتو گاما ، مقدار گاما زیادی را می خواند. علت این امر وجود خیلی کم از کانی های رادیو اکتیو می باشد حتی اگر به مقدار فوق العاده ناچیز باشد.بطور مثال کانی گلوکونیت به علت داشتن پتاسیم 40(k40 فوق العاده رادیو اکتیویته می باشد
 و گاهی به مقدار فوق العاده کم در لایه های دولومیت و ماسه ای طبقات آسماری نیز دیده می شود.
وجود این کانی باعث می شود نمودار پرتو گاما تا حدود 80 API خوانده شود، بنابراین لایه ای که در حقیقت یک دولومیت خالص با مقدار کم گلوکونیت است میتواند با مارن وشیل اشتباه گردد.
((Zhzo,Caso4,Mgso4,So4 کانی های دیگری هستند که به علت رادیو اکتیو K40 می باشد و اغلب در طبقات نمکی سازند گچساران دیده شده است.