زمانیکه آب به نقطه انجماد خود نزدیک می شود، شبکه مولکولهای آب با حفره هایی در آن ممکن است شکل بگیرد. این شبکه ها پایدار نیستند مگر آنکه این حفره ها با مولکولهای گاز پر شود. این ساختار آب که توسط مولکولهای گاز پایدار شده است، هیدرات گازی نامیده می شود.
هیدرات ساختاری شبیه به برف یا یخ دارد، اما می تواند در دماهایی خیلی بالاتر از نقطه انجماد به همان صورت اول باقی بماند. متان و دی اکسید کربن نمونه هایی از اجزاء گازی با اندازه مولکولی مناسب هستند که باعث پایداری شبکه هیدرات می شوند. هیدراتهای گازی ممکن است تا دماهایی نزدیک به 35 درجه سانتیگراد پایدار بمانند، و دمای تشکیل هیدرات با افزایش فشار افزایش می یابد.