از نقطه نظر مهندسي نفت و گاز و بهره
برداري از مخازن هيدروکربوري، افزايش بهره دهي در چاه‌ها به‌ويژه در
چاه‌هايي با نفوذ پذيري کم يا چاه‌هاي آسيب‌ديده يكي از مهمترين اهداف مي
باشد. تا به امروز روش‌هاي متفاوتي براي افزايش ميزان بهره‌دهي چاه‌ها
ارائه و انجام شده‌است که هر يك مي‌تواند به طريقي موجب بهبود عملكرد
چاه‌ها گردد. از مهمترين روش‌هاي بهبود بهره‌دهي چاه‌ها، اثر گذاشتن بر
فيزيك سنگ مخزن مي‌باشد که در آن سعي مي‌شود تا ساختار فيزيكي سنگ مخزن
بهبود يابد. از جمله مهمترين اين روش‌ها مي‌توان به ايجاد شكستگي‌هاي
مصنوعي در سنگ مخزن اشاره کرد.
همانطور كه مي دانيم، نفت و گاز در فضاي
حفره‌ها و شكاف‌هاي طبيعي در سنگ‌هاي زير سطح زمين تجمع مي‌يابد. وقتي كه
چاهي در درون اين سنگ‌هاي حاوي سيالات هيدروكربني، حفاري مي‌شود به علت
ايجاد پروفايل فشاري، سيالات بايد از داخل سنگ‌هاي اطراف چاه به درون چاه
حركت كنند و سپس از درون چاه به سطح زمين منتقل شوند. اگر خلل و فُرج‌هايي
كه در سنگ مخزن وجود دارند به هم متصل باشند و سيال به راحتي به درون چاه
حركت كند، سنگ مخزن را سنگي با نفوذ پذيري بالا مي‌دانيم ولي در مورد
نفوذپذيري‌هاي پايين، سيال به راحتي قادر به حركت از داخل سنگ مخزن به درون
چاه نيست. در اين گونه موارد كانال‌هاي داخل سنگ، آن‌گونه كه بايد،
اجازه‌ي حركت سيال را به درون چاه نمي‌دهند پس چاه بهره‌وري اقتصادي ندارد
زيرا به مقدار لازم از آن چاه سيال نفتي يا گازي توليد نمي‌شود. به همين
دليل نياز به ايجاد شكاف‌ها و كانال‌هاي مصنوعي در داخل سنگ مخزن احساس
مي‌شود. كه در واقع اين كانال‌ها توان سنگ مخزن را براي هدايت سيال به درون
چاه بالا مي‌برند، اين كانال‌ها معمولاً توسط عمليات شكاف
هيدروليكي(Hydraulic Fracturing) ايجاد مي‌شوند.
↧
شکافت هیدرولیکی Hydraulic Fracturing
↧